قراردادهای سرمایه­‌گذاری یکی از پرکاربردترین قراردادهایی هستند که هم در سطح داخلی و هم در سطح بین­‌المللی مورد استفاده قرار می­‌گیرند. اما شیوه تقسیم سود در قرارادهای سرمایه گذاری چگونه است؟ در این مقاله قصد دارم تا شما را بیشتر با این موضوع آشنا کنم.

به ساد‌ه‌­ترین بیان، زمانی که دو یا چند شریک، قصد مشارکت اقتصادی و مالی در انجام یک پروژه خاص تجاری را با هدف ایجاد سود داشته باشند، از قرارداد سرمایه‌­گذاری استفاده می‌کنند.
در این قرارداد نیز مانند هر قرارداد شراکت دیگری بندهای مختلفی وجود دارند و این بندها شامل موضوع و مدت قرارداد، مشخصات طرفین سرمایه­‌گذاری، میزان سرمایه، شیوه تقسیم سود و چند مورد دیگر هستند.

تقسیم سود در قراردادهای سرمایه‌­گذاری چگونه است؟

همانطور که ابتدا ذکر شد، در یک قرارداد سرمایه‌­گذاری شرکایی وجود دارند و هر یک مقداری سرمایه یا اصطلاحاً «آوَرده­» به همراه خود آورده­‌اند. این آورده‌­ها می‌­تواند مادی و ملموس (نظیر پول، تجهیزات و مواد اولیه) و یا معنوی و غیرملموس (مانند ایده و یا دانش فنی) باشند.

زمانی که این آورده­‌ها مادی باشند، نحوه تقسیم سود در قراردادهای سرمایه‌­گذاری غالباً و اصولاً بر اساس همین میزان آورده مادی هر یک از شرکا در سرمایه‌­گذاری مشخص می‌­شود.
به طور مثال یک شریک که ۶۰ درصد از سرمایه مالی شرکت را فراهم کرده است نسبت به سایر شرکا مستحق دریافت سود بیشتری خواهد بود.
البته باید دقت داشت که شیوه تقسیم بر اساس میزان سرمایه شرکا، تنها یک شیوه رایج محسوب می‌­شود، اما ممکن است به دلایل و عوامل مختلفی روش تقسیم سود در قرارداد سرمایه­‌گذاری تغییر پیدا کند.

سایر روش های تقسیم سود در قراردادهای سرمایه‌­گذاری

در ساده‌­ترین شکل، می­‌توان گفت که ممکن است شرکا خودشان میزان سود هر یک را با توافق همگانی تعیین کنند و این مقدار بی‌توجه به میزان سرمایه و آورده مشارکتی هر شریک باشد؛ البته این حالت به لحاظ اقتصادی چندان منطقی و منصفانه به نظر نمی‌­رسد اما از نظر قانونی فاقد ایراد و اشکال است.

همچنین ممکن است بر اساس آنکه نوع عملکرد و فعالیت شرکت بر چه اساسی است، سود حاصل شده به شیوه­‌های دیگری تقسیم شود.

مثلاً در برخی قراردادها، مانند آنچه بالا ذکر شد، ممکن است آورده شریکی معنوی باشد، یعنی با توجه به آنکه صاحب ایده اولیه تجارت چه کسی بوده است، ممکن است سود بیشتری برای وی درنظر گرفته شود. این موضوع در فعالیت­‌های سرمایه­‌گذاری در استارتاپ‌ها در اکثر موارد اهمیت زیادی دارد، چرا که صاحبان ایده تجاری استارتاپی به دلیل نقش بنیادین خود در شروع کسب و کار، می‌­توانند صاحب سود بیشتری از یک قرارداد سرمایه­‌گذاری شوند.

شیوه دیگر تقسیم سود در قراردادهای سرمایه‌گذاری ، جایی به وجود می‌­آید که در برخی مواردی که قرارداد سرمایه‌­گذاری نیازمند تجهیزات، ابزار و یا مواد اولیه خاصی است، شریکی که موارد مذکور را فراهم کند می‌­تواند سود بیشتری کسب کند.

معیار دیگری که می‌­تواند منشا تقسیم سود قرار بگیرد، وجود تخصص فنی، دانش خاص و یا مهارتی است که یکی از شرکا درمورد موضوع عمل شرکت در اختیار دارد و موجب می­‌شود نقش پررنگ­تری را در آغاز و توسعه شرکت ایفا کند.

سخن آخر
در مجموع باید گفت که تقسیم سود قرارداد سرمایه‌­گذاری مانند بسیاری از قراردادهای دیگر تابع توافق طرفین است و این شرکای سرمایه­‌گذاری هستند که می­‌توانند با صلاحدید و قدرت چانه‌­زنی خود سهم شرکا را از سود تعیین کنند. اگرچه شیوه تقسیم سود بر اساس میزان آورده و سرمایه مالی هریک از شرکا، شیوه­‌ای مقبول و منصفانه به نظر می­‌رسد و در عمل نیز در غالب موارد به کار بسته می‌­شود.

از آنجایی که شیوه تقسیم سود در قراردادهای سرمایه‌­گذاری داخلی و بین­‌المللی اهمیت زیادی دارد و موجب می­‌شود اختلافات مالی در میانه راه یک کسب و کار به حداقل برسند. در همین راستا مشاوران حقوقی وینداد، آماده ارائه کلیه راهکارهای حقوقی در زمینه تقسیم سود در قراردادهای سرمایه‌­گذاری هستند. همچنین می‌توانید با استفاده از راهنمایی کارشناسان حقوقی، تنظیم و بررسی قرارداد سرمایه‌گذاری خود را مطابق با اصول قانونی تدوین کنید.