شیوه تقسیم سود در قراردادهای سرمایه گذاری به چه صورت است؟
قراردادهای سرمایه‌گذاری یکی از پرکاربردترین قراردادهایی هستند که هم در سطح داخلی و هم در سطح بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرند. اما شیوه تقسیم سود در قرارادهای سرمایه گذاری چگونه است؟ در این مقاله قصد دارم تا شما را بیشتر با این موضوع آشنا کنم.
به سادهترین بیان، زمانی که دو یا چند شریک، قصد مشارکت اقتصادی و مالی در انجام یک پروژه خاص تجاری را با هدف ایجاد سود داشته باشند، از قرارداد سرمایه‌گذاری استفاده می‌کنند.
در این قرارداد نیز مانند هر قرارداد شراکت دیگری بندهای مختلفی وجود دارند و این بندها شامل موضوع و مدت قرارداد، مشخصات طرفین سرمایه‌گذاری، میزان سرمایه، شیوه تقسیم سود و چند مورد دیگر هستند.
تقسیم سود در قراردادهای سرمایه‌گذاری چگونه است؟
همانطور که ابتدا ذکر شد، در یک قرارداد سرمایه‌گذاری شرکایی وجود دارند و هر یک مقداری سرمایه یا اصطلاحاً «آوَرده» به همراه خود آورده‌اند. این آورده‌ها می‌تواند مادی و ملموس (نظیر پول، تجهیزات و مواد اولیه) و یا معنوی و غیرملموس (مانند ایده و یا دانش فنی) باشند.
زمانی که این آورده‌ها مادی باشند، نحوه تقسیم سود در قراردادهای سرمایه‌گذاری غالباً و اصولاً بر اساس همین میزان آورده مادی هر یک از شرکا در سرمایه‌گذاری مشخص می‌شود.
به طور مثال یک شریک که ۶۰ درصد از سرمایه مالی شرکت را فراهم کرده است نسبت به سایر شرکا مستحق دریافت سود بیشتری خواهد بود.
البته باید دقت داشت که شیوه تقسیم بر اساس میزان سرمایه شرکا، تنها یک شیوه رایج محسوب می‌شود، اما ممکن است به دلایل و عوامل مختلفی روش تقسیم سود در قرارداد سرمایه‌گذاری تغییر پیدا کند.
سایر روش های تقسیم سود در قراردادهای سرمایه‌گذاری
در سادهترین شکل، می‌توان گفت که ممکن است شرکا خودشان میزان سود هر یک را با توافق همگانی تعیین کنند و این مقدار بی‌توجه به میزان سرمایه و آورده مشارکتی هر شریک باشد؛ البته این حالت به لحاظ اقتصادی چندان منطقی و منصفانه به نظر نمی‌رسد اما از نظر قانونی فاقد ایراد و اشکال است.
همچنین ممکن است بر اساس آنکه نوع عملکرد و فعالیت شرکت بر چه اساسی است، سود حاصل شده به شیوه‌های دیگری تقسیم شود.
مثلاً در برخی قراردادها، مانند آنچه بالا ذکر شد، ممکن است آورده شریکی معنوی باشد، یعنی با توجه به آنکه صاحب ایده اولیه تجارت چه کسی بوده است، ممکن است سود بیشتری برای وی درنظر گرفته شود. این موضوع در فعالیت‌های سرمایه‌گذاری در استارتاپ‌ها در اکثر موارد اهمیت زیادی دارد، چرا که صاحبان ایده تجاری استارتاپی به دلیل نقش بنیادین خود در شروع کسب و کار، می‌توانند صاحب سود بیشتری از یک قرارداد سرمایه‌گذاری شوند.
شیوه دیگر تقسیم سود در قراردادهای سرمایه‌گذاری ، جایی به وجود می‌آید که در برخی مواردی که قرارداد سرمایه‌گذاری نیازمند تجهیزات، ابزار و یا مواد اولیه خاصی است، شریکی که موارد مذکور را فراهم کند می‌تواند سود بیشتری کسب کند.
معیار دیگری که می‌تواند منشا تقسیم سود قرار بگیرد، وجود تخصص فنی، دانش خاص و یا مهارتی است که یکی از شرکا درمورد موضوع عمل شرکت در اختیار دارد و موجب می‌شود نقش پررنگتری را در آغاز و توسعه شرکت ایفا کند.
سخن آخر
در مجموع باید گفت که تقسیم سود قرارداد سرمایه‌گذاری مانند بسیاری از قراردادهای دیگر تابع توافق طرفین است و این شرکای سرمایه‌گذاری هستند که می‌توانند با صلاحدید و قدرت چانه‌زنی خود سهم شرکا را از سود تعیین کنند. اگرچه شیوه تقسیم سود بر اساس میزان آورده و سرمایه مالی هریک از شرکا، شیوه‌ای مقبول و منصفانه به نظر می‌رسد و در عمل نیز در غالب موارد به کار بسته می‌شود.
از آنجایی که شیوه تقسیم سود در قراردادهای سرمایه‌گذاری داخلی و بین‌المللی اهمیت زیادی دارد و موجب می‌شود اختلافات مالی در میانه راه یک کسب و کار به حداقل برسند. در همین راستا مشاوران حقوقی وینداد، آماده ارائه کلیه راهکارهای حقوقی در زمینه تقسیم سود در قراردادهای سرمایه‌گذاری هستند. همچنین می‌توانید با استفاده از راهنمایی کارشناسان حقوقی، تنظیم و بررسی قرارداد سرمایه‌گذاری خود را مطابق با اصول قانونی تدوین کنید.
دیدگاهتان را بنویسید