در عالم حقوق شرایط کلی مربوط به معاملات در سه دسته جای می گیرد: دسته اول از شرایط مربوط به طرفین معامله ،دسته دوم درباره عوضین و دسته سوم مربوط به خود معامله است.

در این مقاله در صدد آن هستیم که بررسی و تحلیل دسته اول یعنی شرایط مربوط به طرفین معامله در آیینه قوانین و مقررات و کسب و کارهای اینترنتی بپردازیم.

در ابتدا لازم است یاد آوری مختصری داشته باشیم که قانون گذار در فصل دوم از قانون مدنی به بیان شرایط اساسی برای صحت معامله پرداخته است که در ایتدایی ترین ماده آن به یان و تشریح شرایط اساسی صحت هر معامله پرداخته است، ماده 190 به این ترتیب بیان می دارد که : برای صحت هر معامله شرایط ذیل اساسی است:

1-قصد طرفین و رضای آن ها .

2-اهلیت طرفین

3-موضوع معین که مورد معامله باشد.

4-مشروعیت جهت معامله.

شرایط مربوط به طرفین معامله در کسب و کارهای اینترنتی

*منظور از طرفین معامله ( دو یا چند نفری است که در مقابل هم برای انجام یک معامله یا تعهد به انجام کاری یا موضوعی ، قرار می گیرند)

پرسش اصلی در این بخش این است که آیا در کسب و کارهای اینترنتی باید هویت و شخصیت طرفین برای یکدیگر معلوم و مشخص باشد ؟ یا اینکه بدون معلوم بودن هویت و شخصیت طرفین معامله صحیح و نافذ(دارای اثر حقوقی) خواهد بود؟

پاسخ این است که اصل عدم لزوم معلوم بودن طرف اصیل است.

* طرف اصیل یعنی کسی که معامله را به نام و حساب خود معامله را انجام می دهد.

یعنی لازم نیست دو طرفی که در کسب و کار اینترنتی وارد معامله می شوند ، برای یکدیگر معین باشند مگر معامله ای که در آن اعتبار، تخصص و یا جایگاه آن فرد علت اصلی آن معامله باشد که در این خصوص حتما باید طرفین برای هم معلوم و مشخص باشند.

اما در دنیای واقعی و معاملات لحظه ای کسب و کار های اینترنتی مشتریان علاقه مند هستند که هویت فروشندگان و ارائه دهنگان خدمات ، برای آن ها معلوم باشد تا بتوانند در صورت دریافت نکردن کالا یا مطابقت نداشتن ویژگی های ادعا شده با کالای ارسالی و مانند آن ، علیه تامین کننده (صاحب کسب و کار اینترنتی و یا فروشگاه اینترنتی ) یا مرجع قانونی شکایت کنند.

از سوی دیگر ویژگی نظم عمومی که در خرید های اینترنتی نهفته است( بخاطر مسایل مربوط به جلوگیری از پولشویی)، موجب می شود که مقرر گردد ، هویت مشتریان در هر خرید ابراز شده به همراه هویت خریدار در یک واسطه بادوام ذخیره گردد.اگر دقت کردیده باشد ، در قالب وب سایت هایی که بصورت فروشگاه اینترنتی فعالیت می کنند ، در ابتدای ورود به سایت پیامک های کوچکی شما را به عضویت در آن سایت و ورود اطلاعات شخصی راهنمایی می کنند، فرم هایی روی صفحه مانیتور شما ظاهر می شود که حاوی پرسش هایی در مورد نام-نام خانوادگی -آدرس ایمیل و سایر دسترسی های شما است.

کمی تامل در می یابیم که علاقه مندی و در پاره ای موارد ورود و مخرید شما به صفحات آن فروشگاه بعد از ثبت آن اطلاعات و به مفهوم کاربردی آن عضویت شما در آن سایت امکان پذیر خواهد بود و دیگر اینکه ذخیره سازی اطلاعات یاد شده در یک واسطه بادوام یا همان سرور اصلی تسهیل گر دسترسی به شما در مواقع لزوم از سوی صاحبان آن بانک های اطلاعاتی و مراجع نظارتی و حکومتی خواهد بود.

منبع:فصلنامه مطالعات حقوق خصوصی-دوره 45-1394